Გენდერული თანასწორობა - რას ნიშნავს ეს, მთავარი კრიტერიუმი, მითი ან რეალობა?

გენდერული თანასწორობა სწრაფად ცვალებადი თანამედროვე სამყაროში არის ახალი ტენდენცია საზოგადოებაში ურთიერთობების განვითარებაში, სადაც არავინ არ არის ჩაგრული. ევროპული ქვეყნები, როგორც ეკონომიკაზე, სხვადასხვა ინდუსტრიების განვითარებაში, ზოგადად, ადამიანების ბედნიერებისთვის ეს გახლავთ. სხვა სახელმწიფოები გენდერულ თანასწორობას ხედავენ, როგორც დადგენილი ტრადიციების დაშლის საფრთხეს.

რა არის გენდერული თანასწორობა?

რას გულისხმობს გენდერული თანასწორობა? ეს არის განვითარებული ქვეყნების კონცეფცია, იდეოლოგიის განმსაზღვრელი, რომ ადამიანი, თუ არა მამრობითი ან ქალი, აქვს იგივე სოციალური უფლებები და შესაძლებლობები. ამ სოციალურ ფენომენს რამდენიმე მსგავსი სახელი აქვს:

გენდერული თანასწორობის ძირითადი კრიტერიუმი

არის თუ არა გენდერული თანასწორობა? ზოგიერთმა ქვეყანამ (დანია, შვედეთი, ფინეთი) უკვე უპასუხა ამ კითხვას და ფენომენის შესწავლის საფუძველზე განაპირობებს შემდეგ კრიტერიუმებს, რომლებზეც გენდერულ თანასწორობაზე მსჯელობა შეიძლება:

გენდერული თანასწორობის პრობლემები

გენდერული თანასწორობა მითია თუ რეალობაა? ბევრ ქვეყანაში მცხოვრები მოსახლეობა ამ კითხვას სვამს. ყველა ქვეყანამ არ უნდა განახორციელოს პროგრამები, რათა უზრუნველყოს გენდერული თანასწორობა და ეს დამოკიდებულია ბევრ ფაქტორზე და მენტალობაზე. ტრადიციულ ოჯახურ ცხოვრებასთან დაკავშირებული ქვეყნები, გენდერული თანასწორობის კუთხით, უძველესი ტრადიციების განადგურება. მუსულმანური სამყარო გენდერული თანასწორობა უარყოფითად აღიქვამს.

გენდერული თანასწორობის საერთაშორისო სტანდარტები

გენდერული თანასწორობა კანონით ადგენს გაეროს საერთაშორისო ორგანიზაციას 1952 და 1967 წლის კონვენციებში. 1997 წელს ევროკავშირმა შეიმუშავა სტანდარტები გენდერული თანასწორობისათვის:

გენდერული თანასწორობა თანამედროვე მსოფლიოში

გენდერული თანასწორობის აქტი არსებობს სკანდინავიურ მოდელზე (სკანდინავიური მოდელი). მთავრობაში ქალთა წარმომადგენლობის მნიშვნელობა ასევე მოცემულია იმ ქვეყნებში, როგორიცაა ნიდერლანდები, ირლანდია, გერმანია. კანადაში არსებობს სპეციალური უფლებამოსილი სახელმწიფო ორგანოები: ქალთა საქმეთა სამინისტრო, კანადის საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს გენდერული თანასწორობის სექცია. აშშ 1963 - 1964 წ. იღებს კანონებს, თანაბარი ანაზღაურებისა და დისკრიმინაციის აკრძალვას.

ფემინიზმი და გენდერული თანასწორობა

გენდერულ თანასწორობას თანამედროვე საზოგადოებაში აქვს ფესვურობა ისეთი ფენომენით, როგორიც ფემინიზმია , ქალები მეცხრამეტე საუკუნეში ქალთა suffragist მოძრაობის სახით გამოაცხადეს. - ეს იყო ფემინისტური მოძრაობის პირველი ტალღა არჩევნებში მონაწილეობის უფლებაზე, შემდეგ 1960 - მეორე ტალღა სოციალური თანასწორობისთვის მამაკაცებთან. ფემინიზმის, ახალი ასაკის თანამედროვე მიმართულება გენდერულ თანასწორობასა და თანასწორობას გამოხატავს იმ ფაქტში, რომ მამაკაცსა და ქალს თანაბარი თანასწორი აქვთ, ხოლო ქალს აქვს ქალის ქალური ხასიათი - ქალურობას და მამაკაცს - მამაკაცს.

ახალი ასაკი ფემინიზმი აცხადებს, რომ არც მამაკაცს და არც ქალს არ უნდა ერიდებოდეს მათ გენდერულ მახასიათებლებზე და თავისუფალნი არიან განთავისუფლებაზე, როგორც გინდათ, გენდერი თავად არ უნდა ემთხვეოდეს ბიოლოგიურ სქესს და უკავშირდება მას, რასაც თავად მიიჩნევს თავს. სხვა ფემინისტური ტენდენციები გენდერული თანასწორობის მხარდასაჭერად თანასწორობასთან თანაბარი პირობების მიუხედავად, რასის, ეთნიკურობისა და ხალხის კანის ფერის მიუხედავად.

გენდერული თანასწორობა სამყაროში

გენდერული თანასწორობის პრინციპი გულისხმობს, რომ ორივე მამაკაცსა და ქალს აქვთ საერთო უფლებები საჯარო თუ კერძო ორგანიზაციაში. აქ მნიშვნელოვანია ქალის შესაძლებლობა, რომ მიიღოთ ხელფასები არანაკლებ ერთი და იმავე სფეროში მუშაობისთვის. სინამდვილეში, სხვადასხვა ქვეყნის შრომის ბაზარზე გენდერული თანასწორობა განვითარების სხვადასხვა ეტაპებზეა. გენდერული თანასწორობა ევროკავშირის ქვეყნებში ლიდერობს. დსთ-ს ქვეყნებს შორის არის ბელორუსია, რუსეთი არის ტრადიციული პატრიარქალური ქვეყანა, რომელიც ხელს არ უწყობს გენდერული თანასწორობის მხარდაჭერას.

გენდერული თანასწორობა ოჯახში

გენდერული თანასწორობა ოჯახს გაანადგურებს, ამბობს მოსკოვის პასტორი, დეკანოზი ალექსანდრე კუზინი, რომელიც ღვთის კანონს ეყრდნობა. ოჯახური ინსტიტუტი უნდა დარჩეს კონსერვატიული და უცვლელი და ემანსიპაცია ტრადიციულ ოჯახს ანადგურებს. დამოუკიდებელი ფართომასშტაბიანი შვედეთის მიერ ჩატარებული კვლევა, რომელიც შეეხება მამისა და დედის როლების გენდერული გათანაბრების გავლენას, შეიძლება გამოიწვიოს მუდმივი ფსიქიკური დარღვევები ბავშვებში. ეს ან სხვა გადახრები ტრადიციულ ოჯახში ბავშვების 23% -ს შეადგენს, ხოლო ბავშვების 28% ცხოვრობს ულტრა ტრადიციული ოჯახებში და 42% გენდერული თანასწორობის მქონე ოჯახებიდან.

გენდერული თანასწორობის რეიტინგი

ყოველწლიურად, მსოფლიო ეკონომიკურმა ფორუმმა წარმოადგინა ანგარიში (გლობალური გენდერული ანგარიშის ანგარიში) სხვადასხვა ქვეყნებისთვის, 4 კრიტერიუმის შესწავლის საფუძველზე:

წარმოდგენილი მონაცემები გაანალიზებულია და გენდერული თანასწორობის შესახებ ქვეყნების რეიტინგები შედგენილია. დღეს, ეს მაჩვენებელი 144 ქვეყანაში შესწავლილ იქნა, ასე გამოიყურება:

  1. ისლანდია;
  2. ნორვეგია;
  3. ფინეთი;
  4. რუანდა;
  5. შვედეთი;
  6. სლოვენია;
  7. ნიკარაგუა
  8. ირლანდია;
  9. ახალი ზელანდია;
  10. ფილიპინები.

დანარჩენი ქვეყნები, რომლებიც არ შედიოდნენ 10-ზე, შემდეგნაირად გადანაწილდა:

გენდერული თანასწორობა რუსეთში

ქალბატონის პოზიცია უკანასკნელ ხანს ადრეც კი არ ყოფილა, როგორც ისტორიული წყაროებიდან, 1649 წლის ტაძრის კოდექსის თანახმად, თუ ქალი მოკლა, მისი ქმარი დაკრძალეს ცოცხალი ადგილზე და მეუღლე მოკლა ქმარმა მხოლოდ ეკლესიის მონანიებაზე. მემკვიდრეობის უფლება ძირითადად მამაკაცებში იყო. რუსეთის იმპერიის დროს კანონები კვლავაც უმეტესწილად დაიცავდა მამაკაცებს და 1917 წლამდე რუსები მნიშვნელოვან სახელმწიფო საქმეებში მონაწილეობდნენ. 1917 წლის ოქტომბრის რევოლუციამ ბოლშევიკებს ძალაუფლება მოუტანა და სქესთა შორის ურთიერთობების რეფორმირება მოახდინა.

1918 წლის სექტემბერში, საკანონმდებლო ხელისუფლებამ ოჯახის წევრებისა და პროდუქციის წარმოების მამაკაცები გაანადგურა. 1980 წელს რუსეთის ფედერაციამ რატიფიცირება გაუკეთა ქალთა მიმართ დისკრიმინაციის აღმოფხვრის შესახებ გაეროს კონვენციას, მაგრამ კანონი არ იყო მიღებული გენდერული თანასწორობის შესახებ, სახელმწიფო აპარატმა მიმართა კონსტიტუციას, რომელსაც უკვე აქვს მუხლი 19.2, რომელშიც ნათქვამია, რომ მიუხედავად სქესისა, ყოველ მოქალაქეს სახელმწიფოს მიერ დაცული თანაბარი უფლებები და თავისუფლებები.

გენდერული თანასწორობა ევროპაში

დღეს ევროპაში გენდერული თანასწორობა ითვლება მოქალაქეთა სოციალური კეთილდღეობის საფუძველს . გენდერული თანასწორობის პოლიტიკა წარმატებულად ხელმძღვანელობს ისეთ ქვეყნებში, როგორიცაა ნორვეგია, ფინეთი და შვედეთი, დანია, ისლანდია. გენდერული თანასწორობის პოლიტიკის შემუშავების ფაქტორები:

  1. დემოკრატიული და სოციალური ფოკუსირება სახელმწიფოს შექმნის შესახებ, სადაც ადამიანის კეთილდღეობა არ არის დამოკიდებული მის გენდერზე. სოციალური უფლებები გენდერული თანასწორობის დაცვის მიზნით არის შექმნილი.
  2. ხელმისაწვდომობა ნებისმიერი პროფესიული განათლებისა და სამუშაო ადგილი ქალებისათვის. ისლანდიაში ქალების ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი (ქალი მოსახლეობის 72% -ზე მეტი) და დანიაში (დაახლოებით 80%). ქალების დიდი რაოდენობა საჯარო სექტორში პოზიციებს იკავებს, ხოლო კერძო პირები. დანიაში 1976 წლიდან მოყოლებული მიღებული იქნა კანონი მამაკაცებისა და ქალების თანაბარი ანაზღაურების შესახებ. შვედეთში, 1974 წლიდან, არსებობს კვოტის წესი, რომლის მიხედვითაც სამუშაოების 40% ქალები არიან.
  3. ქალთა წარმომადგენლობა ენერგეტიკის სფეროში. ნორვეგიელი მიიჩნევს, რომ ქვეყნის კეთილდღეობა დამოკიდებულია მმართველობაში ქალთა ჩართულობაზე, ასევე შვედეთსა და ფინეთში, სადაც ქალების 40% -ზე მეტს იკავებს საჯარო სამსახურში.
  4. ანტიდისკრიმინაციული კანონების შემუშავება. ჩრდილოეთ ევროპის პირველ ხუთეულში 90-იანი წლების პირველ ნახევარში. დამტკიცდა კანონები გენდერული თანასწორობის შესახებ ყველა სფეროში, რომლებიც აკრძალავენ მამაკაცებისა და ქალების მიმართ პირდაპირი და არაპირდაპირი დისკრიმინაციას.
  5. სქესის თანასწორობის უზრუნველსაყოფად გარკვეული მექანიზმების შექმნა (სოციალური ინსტიტუტები, თანასწორობის განყოფილებები). სპეციალური ექსპერტები გენდერული თანასწორობის პოლიტიკის ხელშეწყობას აკვირდებიან.
  6. ქალთა მოძრაობის მხარდაჭერა. 1961 წელს შვედეთის სახალხო პარტიის წევრმა დაწერა ქალთა სავალდებულო ემანსიპაცია, რომელმაც გამოიწვია დებატები და თანდათანობითი განხორციელება თანასწორობის, ანტიკრიზისული ცენტრების მიღწევისათვის ქალთა მიმართ ძალადობის მსხვერპლთათვის, ცენტრები სახელმწიფოსგან ფინანსურ დახმარებას იღებდნენ. ქალთა მოძრაობა თანასწორობისათვის იწყება ჩრდილოეთ ევროპის სხვა ქვეყნებშიც.

გენდერული თანასწორობის დღე

გენდერული თანასწორობის დღე - 8 მარტს ცნობილი საერთაშორისო ქალთა დღესასწაული თარიღად ითვლება ევროპის ქვეყნებში ქალებისთვის თანაბარი უფლებებისა, მამაკაცებთან ერთად იმავე ხელფასის მიღებაზე, სწავლისა და მიღების ნებისმიერ პროფესიას, მაღალ თანამდებობებზე. ამ პროცესის დასაწყისი 1857 წელს ტექსტილის მუშების გაფიცვის შედეგად მოხდა. გენდერული თანასწორობის მამაკაცის ანალოგი ითვლება მამაკაცთა საერთაშორისო დღესასწაულობაში, რომელთა თარიღი 19 ნოემბერს გაერო-ს მიერ და 60 ქვეყანაში აღინიშნა.